مادری پیروپریشان احوال عمر او بود فزون ازپنجاه 
زن بی شوهروازحاصل عمرپسری داشت شروروخودخواه
روز وشب در پی عیاشی خویش بی خبر از شرف وعزت و جاه
  دیده بود او ببرد  ماد رپیر یک گره بسته زر گاه به  گاه

شبی آمد که ستاند ان زر بکند صرف عمل های تباه
مادر از دادن زر کرد ابا گفت رورو که گناه است گناه